Afgelopen donderdag werd ik gebeld door iemand van De Volkskrant. Wat ik ervan vond dat ‘Donnie’, een kinderboek dat ik heb geschreven, op de zwarte lijst stond bij Gezin in gevaar. Ik hoorde dit toen voor het eerst.
De omschrijving van Donnie op hun website was zó absurd dat ik de schrijver ervan bijna een compliment wilde geven voor diens fantasie. Bijna.
Na dit alles te hebben gedeeld op Insta ben ik ge-love-bomb-ed met berichten. Voor de mensen die Donnie écht hebben gelezen was de ‘recensie’ net zo absurd als voor mij.
Met een vriendin dronk ik die avond natuurwijn op een verwarmd terras. Ze is moeder, succesvol in de reclame en geweldig. Ik vertelde haar over dit hele euvel en ze viel bijna van haar verwarmde stoel.
‘Ik heb vorige week Donnie nog in de rugzak van m’n zoontje meegegeven naar opa. Hij mocht bij opa geen jurken aan, maar hoe ga ik zo’n gesprek aan met die generatie? Mijn zoon heeft samen met opa Donnie gelezen en opa is nu ook fan. Hij zei letterlijk; ik snap het nu beter.’
Dit gaat natuurlijk niet alleen over Donnie, maar over de boodschap waar we allemaal zo achter staan. De boodschap dat kinderen zichzelf mogen zijn en dat liefde wint van haat. Een boodschap die, zoals ik mijn dm’s mag geloven, iedereen deelt. In ieder geval in mijn bubbel.
Ik heb zin om wat te doen, Donnie’s stem te laten horen, anything really. Heb je zin mee te helpen op welke manier dan ook? Met social media skills, een groot bereik, veel money of ideeën, stuur me een bericht. Samen kunnen we vast een stuk meer doen dan alleen.
One love.
Donnie for president! 🔥🌈✨
Donnie is NORMAAL! Gehoord in de podcast van de linkse mannen